Γνωρίζοντας τους λαούς της Γης

Η φετινή χρονιά μας ήταν γεμάτη από δημιουργικές δραστηριότητες, καθώς κατά τη διάρκειά της πραγματοποιήθηκαν από τα τμήματα της τρίτης τάξης του σχολείου μας , δύο εξαμηνιαία προγράμματα  με τίτλους αντίστοιχα: «είμαστε ίσοι , αλλά και διαφορετικοί» για το Γ1 τμήμα, με εμψυχώτρια εκπαιδευτικό την κυρία Μαρία Νάννου και «Συνθέτοντας το παζλ των λαών. Ένα βήμα προς τη συνειδητοποίηση της ετερότητας», για το Γ2 με εμψυχώτρια την κυρία Σιδηροπούλου Κάτια. Και τα δύο αυτά προγράμματα είχαν σαν στόχο τους τη γνωριμία των μαθητών με τις ηπείρους , τους λαούς , τα ήθη και έθιμά τους όπως επίσης και την ανάδειξη της πολιτισμικής πολυμορφίας και τη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας συνύπαρξης των λαών.

Κατά τη διάρκεια υλοποίησης των προγραμμάτων οι μαθητές κατασκεύασαν χάρτες , μελέτησαν αρχαίους  και σύγχρονους πολιτισμούς , γνώρισαν τις φυλές του κόσμου, τα φαινοτυπικά χαρακτηριστικά τους και τον τρόπο ζωής πολλών λαών, τις διατροφικές τους συνήθειες, τις ενδυμασίες και τις κατοικίες τους. Ήρθαν σε επαφή με αλλόγλωσσα αλφάβητα και με ακούσματα από διάφορα μέρη του κόσμου.  Κατασκεύασαν τρισδιάστατες αναπαραστάσεις κατοικιών και σημαντικών μνημείων των λαών. 

Ταξίδεψαν νοερά στις πυραμίδες της Γκίζα, έμαθαν για τους Αιγύπτιους βασιλιάδες και έγιναν κι εκείνοι για λίγο Φαραώ παίζοντας και διασκεδάζοντας με τις περίτεχνες μάσκες τους.

 Το ταξίδι συνεχίστηκε στην Αφρική με τις αφρικανικές μάσκες , τα άγρια ζώα και τα αφρικανικά χωριά. 

Γνώρισαν τον τρόπο ζωής και ενδυμασίας των Ινδιάνων της Αμερικής, έμαθαν για τα περίφημα ξυλόγλυπτα τοτέμ και κατασκεύασαν αντίστοιχα δικά τους από χαρτί. 

 Μεταφερθήκαν για λίγο στην Ασία. Κατασκεύασαν πολύχρωμους κινέζικους δράκους, σύμβολα  της δύναμης και της χάρης, του θάρρους και της ανδρείας, του ηρωισμού της υπομονής και της ευγένειας. 

Ανακάλυψαν την τέχνη των οριγκάμι. Την υπέροχη αυτή διπλωτική τέχνη που έρχεται από την Ιαπωνία. Και σε αυτό το σημείο μας δόθηκε η αφορμή να μιλήσουμε για την πρώτη πολεμική πυρηνική επίθεση της ιστορίας και τις καταστροφικές για την ανθρωπότητα,  συνέπειές της. Το ταξίδι όμως δε σταμάτησε εκεί.

 Η ζωή πάντα συνεχίζεται, όποια δυσκολία και αν βρεθεί μπροστά της. Οι ματριόσκες , οι ρώσικες ξύλινες κούκλες, σύμβολα της γονιμότητας και της μητρότητας μας διασκέδασαν και μας μάγεψαν με τα υπέροχα χρώματά τους. 

Οι Εσκιμώοι της Αλάσκας, της Γροιλανδίας ,του Καναδά και της Βορειοανατολικής Ασίας σίγουρα μας έδωσαν μαθήματα επιβίωσης σε ακραίες καιρικές συνθήκες.

 Μεγάλη ήταν επίσης η συνεισφορά των προγραμμάτων αυτών στη δημιουργία στάσεων ,  αξιών και συναισθημάτων στους μαθητές όπως εκείνων της αλληλεγγύης και του σεβασμού στη διαφορετικότητα του άλλου. 

Έγινε αντιληπτό στους μαθητές ότι  όλοι οι άνθρωποι ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματος, τη φυλή στην οποία ανήκουν , τα ιδιαίτερα φαινοτυπικά χαρακτηριστικά τους, τη θρησκεία τους ή ακόμα και την όποια σωματική ή πνευματική αδυναμία τους έχουν ανάγκη και αξίζουν τον σεβασμό , την ισότητα και την αναγνώριση της προσωπικότητάς τους. Έχουν ανάγκη να γίνουν αποδεκτοί από τους άλλους όπως ακριβώς είναι με τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους, με όλες τις ομοιότητες και τις διαφορές τους. Άλλωστε κανείς δεν είναι τέλειος. Όμως και κανείς δεν είναι ίδιος. Όλοι είμαστε διαφορετικοί. Καθένας με τον τρόπο του. Και όταν το διαφορετικό γίνεται τυπικό φαινόμενο της καθημερινής μας ζωής, τότε αποκτά τη φυσιολογική του διάσταση και μειώνονται οι πρακτικές απόρριψης, αποκλεισμού και περιθωριοποίησης.